Kendimden yoruldum.Sürekli savaşmaktan, Sürekli korkmaktan, Sürekli maske takmaktan ,içim kan ağlarken insanlara gülmekten yoruldum .Çok sinirliyken bile sakin olma zorunluluğundan yoruldum.Hıçkırarak ağlamak isterken, gözyaşlarımı içime akıtmaktan,delice sewerken; içimden dağlara denizlere hoyratça esen rüzgara,toprağa, kuşlara ``Sewiyorum`` diye haykırmak isterken ,susmaktan yoruldum. Sana anlatamadığım, belki de ifade edemediğim sewgimden, sana ulaşamamaktan, Mavinin her tonunda kaybolmak isterken,siyaha esir olmaktan yoruldum.Kendimden yoruldum.Hep güçlü olmak ne zordur .Hep sorumluluk sahibi olmak...Her zaman haklı olmak, herseyi bilmek zorunda olmak...Ruhum yoruldu .Aç olan kalbim öfkelere, zamanlara yenilmesin istedim, tüketilmesin istedim bu yolda.Çocukken genç olmak gençken olgun olmak çok zor.. Yoruldum... Ama çabuk tükettim ömrümü,yarınlarımı..... Umutlarımı..... Duygularımı....... Geri dönüşü olmayan bir tüneldeyim sanki. Işıklar sönmüş, derin bir sessizlik hakim, Oyunun adı hayat,başrolde ben ,yardımcı oyuncular;
*sewgi,
*aşk,
*acı,
*geçmiş
Senaryo konusu HERŞEYE RAĞMEN MUTLU OLMA SANATI ve oyun bitti..perdeler indi, ışıklar söndü.Kendimden yoruldum. Artık tutunduğum,güvendiğim ,yanındayken kendim olduğum,maske takma ihtiyacı hissetmediğim, ağlamak istediğimde özgürce ağladığım ,haykırmak istediğimde sewgimi sınır tanımadan haykırdığım...Sen varsın artık. Oyunun ikinci perdesini açtım.Her yer ışıl ışıl.Başak saçların,bal gözlerin umudum.Senin sewgin yarınlarım. İşte biliyor musun yine sana sewdamı yazdım, sana çığlığımı duyurdum, anlamanı bekledim suskun gecelerce, soğuk ayaz vurmuş bedenimde, sadece seninle bulduğum derinliğimdeki sewgimde ....
Kendimden yorulduğum yerde seni buldummmm....
12.09.2007...*SıLa*
Konu: Kendimden Yoruldum.. 
Çarş. Mayıs 14, 2008 10:44 am
