Tek bilinmezim

Birgün gelip beni sensizlikle imtihan edip bırakıp giderken,
beni ve yüreğimi bir not kağıdına yazılmış önemsiz bir karalamadan ibaret göremezsin...

alışılması zor olanları; bana mantıklı bir açıklaması varmış gibi göstersende,
sen bile başından beri bilirsin aslında, zor olanın alışmak olduğunu...

sen hayatıma girdikten sonra, benim benden süresiz izinli olduğumu...
ve yeniden kendime dönmemin ne kadar zor olduğunu...
senden sonra hayatımın imtihanının sadece sensizlik konulu olmayacağını...
ve aslında asıl olanın hep sen olduğunu, benim suretten ibaret olduğumu...

ve aslında; ''seni seviyorum'' deyişinin bile, dilinde bir alışkanlıktan ibaret bir yalan olduğunu öğrettiğin ilk insan olmadığımı...

hayatımın en güzel anlarında bile seni hatırlayıp;
aşkımı, nefretimi, çaresizliğimi, sensizliğimi anlatacağım daha nice not kağıtlarını gözyaşlarımla ıslatacağımı...
ve sensizliğimi sonsuz kez içimden o kağıtlara akıtıp, kalemimin mürekkebine dost eylesemde,
bu acının hiçbir zaman dinmeyeceğini...
biliyorum...

tek bilinmezim,
ve hiç bir zaman cevabı olmayacak tek imtihan sorum;
seni hala neden bu kadar çok sevdiğim olacak...
bunu adım gibi biliyorum!!!